Sint-Pauluskathedraal

Luik

De preekstoel in flamboyant houtsnijwerk is neogotisch. Onder de reusachtige spits bevinden zich verfijnde figuratieve sculpturen met als thema de triomf van de godsdienst over het kwaad. Het kerkbestuur vertrouwde de opdracht toe aan de Antwerpse kunstenaar Willem Geefs. Onder het platform voorzag hij vijf witmarmeren heiligenbeelden in nissen: vooraan de Maagd Maria, geflankeerd door Petrus, Paulus, Hubertus van Luik en Lambertus van Maastricht. Het meest originele beeld staat aan de achterzijde tussen de twee trappen: Le Génie du Mal (1848). In een stijl die neoclassicisme combineert met romantiek, wordt Lucifer voorgesteld als een schone jongeling met gevouwen vleermuisvleugels. Onder zijn haar steken hoorntjes en zijn teennagels zijn als klauwen. De goddelijke bestraffing blijkt uit zijn donkere frons en de traan in zijn linkeroog, net als uit zijn attributen: een gebroken scepter en kroon, een aangebeten appel. Als een Prometheus is hij met hand en voet geketend aan de rots waarop hij zit. Een eerdere versie van het werk was in 1837 gemaakt door Willems broer Jozef. Zijn satan was in 1843 opgesteld, maar bisschop van Bommel had hem al gauw laten weghalen wegens de nefaste fascinatie die hij op de kerkgangers uitoefende ("Die duivel is te subliem"). Jozef Geefs had de Boze afgebeeld als een verleidelijke Adonis, met nauwelijks bedekte heupen en een blik gericht op het eigen schone lichaam. In dit humaniserende werk leek de christelijke idee van goddelijke bestraffing te ontbreken. Na de vervanging is de sculptuur terechtgekomen in de KMSKB te Brussel (verworven 1864).